Budynek dawnego konwiktu jezuickiego w Kłodzku

---

Historia

Budowa tego wyjątkowego obiektu trwała od 1664 do 1695 roku; stanowi on wynik pomysłowej adaptacji pięciu kamienic, które były ze sobą sąsiadujące, a które zostały wykupione przez jezuitów. Dzięki temu mogły zostać połączone w jeden, imponujący gmach w sposób etapowy. Włoski architekt Carlo Lurago zaprojektował budowlę i kierował jej realizacją. Już w 1663 roku z sukcesem wzniesiono część skrzydła wschodniego, w latach 1690-1695 dobudowano skrzydło południowe, a w 1696 roku zrealizowano skrzydło zachodnie, które zawierało również galerię. Z kolei w 1698 roku zakończono prace przy skrzydle wschodnim, co finalizowało proces budowy.

W 1787 roku, podczas licytacji dóbr zakonu jezuitów, nowym właścicielem obiektu została inna instytucja. Od 1810 do 1945 roku w budynku znajdował się internat kłodzkiego gimnazjum katolickiego, co stanowi ważny etap w historii tego miejsca.

Między lipcem 1945 a 1947 rokiem w obiekcie funkcjonował oddział Państwowego Urzędu Repatriacyjnego. Następnie w 1947 roku ulokowane zostało tam Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych w Kłodzku, co również podkreśla znaczenie budynku jako instytucji edukacyjnej.

W latach 1978–1986 przeprowadzono gruntowny remont, podczas którego budynek zyskał nową funkcjonalność. Został zaadaptowany na siedzibę Muzeum Ziemi Kłodzkiej w Kłodzku, a także dobudowano do niego część magazynową i administracyjną, co znacząco zwiększyło jego potencjał użytkowy.

Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 3 kwietnia 1984 roku, ten niezwykły budynek został wpisany do rejestru zabytków, co docenia jego historyczną i architektoniczną wartość.

Architektura

Budynek dawnego konwiktu jezuickiego w Kłodzku to niezwykle interesujący przykład architektury, charakteryzujący się trzema kondygnacjami oraz trzema skrzydłami, które otaczają wewnętrzny dziedziniec. Dziedziniec ten, zamknięty od północy przez mur kurtynowy, dodaje charakteru całej budowli.

Cała konstrukcja wieńczy dach o formie dwuspadowej, co nadaje jej tradycyjny wygląd. Parter budynku jest boniowany, co jest istotnym elementem estetycznym, podczas gdy pierwsze i drugie piętro podzielone zostały pilastrami w wielkim porządku. Okna posiadają kamienne opaski, a te umieszczone na parterze wzbogacono dodatkowo o barokowe kraty, które nadają im wyjątkowy charakter.

Na frontowej ścianie konwiktu znajduje się imponujący portal. Składa się on z naczółka, który zamknięty jest łukiem i podparty dwoma podwojonymi pilastrami. Ponadto, nad tym elementem architektonicznym zlokalizowana jest niewielka nisza, w której umieszczono wypukłorzeźbę św. Alojzego – patrona konwiktu, co podkreśla religijne znaczenie budowli.

W chwili obecnej, na dziedzińcu oraz w podcieniach północnego skrzydła zaaranżowane zostało lapidarium. Znajdują się tam liczne fragmenty detali kamiennych, jak również portale, kartusze herbowe oraz inne zabytkowe elementy, które pochodzą głównie z nieistniejących już kłodzkich kamienic, co czyni to miejsce niezwykle cennym dla miłośników historii i architektury.

---

Oceń: Budynek dawnego konwiktu jezuickiego w Kłodzku

---